Les 3: Hoe vuile schoenen te voorkomen tijdens de moddertijd

De herfst heeft zijn intrede weer gemaakt in ons landje en hij bracht ons een hoop water in onze weilanden, wat met wat hulp van onze viervoetige vrienden hier en daar een heuse modderpoel tot gevolg heeft. Met mijn goede leren paardrijschoenen bagger ik daar liever niet door, maar paardlief heeft daar doorgaans ook weinig zin in. Ik heb al een tijdje geleden besloten dat het gedaan is met de weekhartige ruiter te spelen die zijn zielige paard uit de modder moet gaan trekken en daarbij haar eigen goede leren schoenen ruïneert. Paard moet maar naar mij komen, niet omgekeerd. 

Wat zijn mijn troeven? Waarom zou het paard naar mij moeten komen? Wel, doorgaans ga ik 's avonds naar stal en de paarden gaan 's avonds op stal. Wanneer ze binnenkomen weten ze dat hun stalletje gevuld is met vers stro en vers hooi en hun voerbak gevuld is met krachtvoer. Ze weten dat alle paarden dan binnenkomen, dus buiten blijven staan staat gelijk aan alleen zijn. 

Wat zijn mijn geheime wapens? Geduld. Even wegwandelen wanneer paardlief zich aan de andere kant van de modderpoel druk staat te maken (of net niet, staan slapen vanuit de optiek dat het vrouwtje toch wel tot bij mij komt in plaats van ik tot bij haar) en doen alsof ze dan maar de hele nacht in haar uppie aan de andere kant van het poeltje mag staan. Mijn andere geheime wapen is positieve bekrachtiging (beloning) wanneer het paard besluit dan toch maar even de vieze modder door te baggeren om mee naar de stal te komen: een bemoedigend klopje in de hals, eventueel een paardensnoepje of -als ik heel goed gezind ben- een appeltje of een worteltje. Dit is wat ik wil: een paard dat naar mij komt in de weide, zelfs door die vettige drek, en zelf toenadering zoekt.

Goed paard. Braaf paard.